Deze vraag krijgen wij regelmatig van bezorgde klanten die menen dat zij naar een strafkamp in Siberië afgevoerd zullen worden als zij een melding bij de NVWA achterwege laten als er een consumentenklacht binnenkomt. Een bedrijf in de voedingsmiddelenindustrie is wettelijk verplicht om de autoriteiten te melden als er iets misgaat in de productie? Gekker moet het niet worden toch?  Zo moet bijvoorbeeld de brave burger de politie melden als hij ietsjes te hard door de bebouwde kom gereden heeft melding te maken van het gepleegde delict. Zo wordt het de opsporings autoriteiten wel érg gemakkelijk gemaakt.

Moet ik een melding maken als de verpakking niet helemaal goed is? Welnee! Wel is het belangrijk dat de producent een oorzaak analyse uitvoert. Daar moet een goede auditor naar gaan kijken. ISO 22.000 voorziet hier standaard al in.

Helemaal niet. Voedselveiligheid gaat iedereen aan en de insteek van deze maatregel dat de industrie meer zelfreinigend vermogen krijgt. Verder is een dergelijke melding belangrijk als de oorzaak buiten het bedrijf ligt. Stel dat een sap producent een verdachte partij sinaasappelsap concentraat ontvangt waar van alles mis is. Dan moeten de collega producenten in Europa voor diezelfde buitenlandse klojo gewaarschuwd worden. Daar is een speciaal Europees meldingsnetwerk voor in het leven geroepen, het RASFF. Het Rapid Alerts System For Food and Feed. Het sinaasappelsap dat in Nederlands gemeld wordt, maakt geen schijn van kans in de rest van Europa. Sterker nog, als er sprake is van een grotere olievlek dan krijgt de producent direct bezoek van de autoriteiten.

RASFF systeem waterdicht en onfeilbaar?

Dat had u gedacht! Daar zit net het zwakke punt in dit systeem. De partij kan vliegensvlug weer het handelskanaal induiken voor verdere verwerking of afvoer zoals dat zo mooi heet en iedereen is de partij kwijt. Verder zullende lokale VWA’s de producent op verzoek van de Nederlandse VWA moeten bezoeken. Onze eigen NVWA heeft namelijk niets te zoeken in het land van oorsprong. Zij moeten waarschijnlijk in tien-voud een verzoek indienen bij de autoriteiten in het land van oorsprong. U begrijpt het al. Gelet op de internationaal geroemde ambtelijke voortvarendheid is de eeuw al voorbij eer er actie ondernomen wordt.

Diegene die de recall optuigt moet melden!

Als een klant van een voedingsmiddelenbedrijf vindt dat hij zijn ´rotzooi´ terug moet halen dan moet de klant hier melding van maken en niet de producent. Zelfs als er doden gevallen zijn. De producent zal dan in een later stadium ter verantwoording geroepen worden. Dit staat heel fijntjes in EU verordening 178-2002 artikel 19. Het betreft de befaamde verordening, ´tot vaststelling van de algemene beginselen en voorschriften van de levensmiddelenwetgeving, tot oprichting van een Europese Autoriteit voor voedselveiligheid en tot vaststelling van procedures voor voedselveiligheidsaangelegenheden´

Het wordt hoog tijd dat onze Oosterburen hier werk van gaan maken

Het is bekend dat ik zelf zeer weinig van de kwaliteiten moet hebben van onze Oosterburen, lees, het voormalig Oostblok. Daar heerst de cultuur van ´dat vertel ik je morgen wel.´ De voedingsmiddelenindustrie is in volle ontwikkeling en men tracht met idiote hygiënemaatregelen de achterstand met West Europa zo snel mogelijk in te halen. Zo zijn de mondkapjes steevast standaard daar. Niet wetende dat na een uur er méér besmetting optreedt door de uitgeademde aërosolen die in het gistende mondkapje ontstaan door de aanwezigheid van veel overtollig ademvocht en speekselresten die zich in het kapje ophopen.

Waar gewerkt wordt, vallen spaanders luidt een oud Chinees spreekwoord geloof ik. Normale bedrijfsincidenten kunnen makkelijk intern opgelost worden, mits herhaling voorkomen wordt en de volksgezondheid niet in gevaar is gekomen. Dit laatste is de standaardkreet van de NWVA.

Wanneer moet een producent een melding maken?

• Als er sprake is van een enkelvoudig trauma. Als er een consument zwaar lichamelijk letsel heeft opgelopen of zelfs is komen te overlijden.
• Wanneer er klaarblijkelijk gevaarlijk voedsel geproduceerd is. Denk hierbij aan een bacteriologische besmetting of eentje waar glas, metaalsplinters aan te pas zijn gekomen.
• Als er geografisch verspreid veel klachten komen die duiden op een ongevaarlijk product.

Wanneer moet de producent geen melding maken?

• Als er sprake is van een enkelvoudig incident
• Als het een incident betreft die niets met de voedselveiligheid te maken heeft. Denk hierbij aan de kleur bijvoorbeeld.
• Als de directeur te hard in de bebouwde kom heeft gereden.

Lang leve het internationaal staatstoezicht!