Nederland geldt bij uitstek als Europees land dat het beste jongetje van de klas is. Vooral als ik premier Rutte zie glimmen voor de camera’s dan krijg ik de indruk dat hij net met knikkeren gewonnen heeft. Zo blij kijkt hij door het gepoetste brilletje de wereld in. Voor wat betreft voedselveiligheid en goed voedsel staan wij daadwerkelijk op het ere podium. Over het eerste ben ik het volledig eens dat wij zorgvul dig omgaan met wat wij op ons bord krijgen maar of het wel allemaal eerlijk verteld wordt wat erin zit of wat ermee gebeurd is daar heb ik redelijke twijfels over. In ons hoog intelligente land worden dito spelletjes gespeeld met ons voedsel om het maar steeds goedkoper te maken en hiermee naar de pijpen van de retailers te kunnen dansen. Watermanagement is momenteel de meest voorkomende vormen van intelligente voedselfraude die wij momenteel in ons land kennen.

Het wordt hoog tijd dat onze NVWA de messen gaat slijpen om het klooivoedsel in Nederland de kop in te drukken

Daar gaan wij het een latere ‘watercolumn’ over hebben. Dat wordt lachen.

Doorstralen, doodt lekker alle bacteriën
Een importeur van garnalen uit China schepte onlangs op over het fantastisch lage kiemgetal van zijn producten. 200 tot 300 bacteriën per gram product. Een product dat ongeveer 100 bacteriën per gram bevat, is in de ogen van de voedingsmiddelenindustrie praktisch steriel. Daar moet mee geklooid zijn dachten wij. En ja hoor, dit product bleek doorstraald te zijn. Zo eenvoudig los je lastige bacteriologische vraagstukken op. Een prijzige bepaling van € 300,00 per product, maar dan weet je wat.

Het dalende eiwitgehalte van de garnalen
Wij kwamen een oud statistiekje tegen over het eiwitgehalte van garnalen die steevast waardes liet zien die schommelden tussen de 17 en 18%. Onze eigen NEVO tabel (Nederlands Voedingsstoffen bestand) geeft overigens een percentage weer van 18,0%.  Dit percentage mag hoognodig bijgesteld worden want de meeste analyses die wij onder ogen krijgen laten een gehalte aan eiwit zien die schommelt tussen de 10 en 12%. Water toegevoegd? Hoe bedoelt u? Ik weet van niets hoor. En meteen ploft de ring boven het hoofd van de producent als goedkoop Chinees vuurwerk uitelkaar. Het watergehalte van een product op zich vormt geen enkele bewijslast. Iedere malafide importeur kan zich met succes verdedigen dat het watergehalte afhankelijk is van vijf variabelen:

1. Ras
2. Seizoen
3. Leeftijd
4. Soort voedsel (fosfaatgehalte) en
5. Snelheid van het invriezen.

Jammer van de dure landsadvocaat die onverrichterzake, zachtjes schreiend huiswaarts keert.

Garnalen injecteren? No ploblem sir!
Ja dat kan! Men neme een zeer goedkope maar gemotiveerde arbeidskracht, bewapent haar met een injectiespuit en laat haar een 1% Soda oplossing in de grote ongepelde garnaal spuiten. Het is niet aan te tonen en het water is niet meer aan te slepen. Dit is pas te detecteren na uitvoerig forensisch onderzoek. Soms zie je de spuitsporen na kleuring van het vlees en soms ook een klein gaatje in de chitine huid van het beestje. Soda laat zich zeer moeilijk opsporen en ieder dier heeft toch wel eens een gaatje in de huid. Sommige producenten hebben dat ook in hun hoofd. Naar het schijnt verplaatst de productie van dergelijke ‘easy peel’ garnalen zich van Bangladesh naar Equador. Een heerlijk land waar alle dichterlijke vrijheden inzake voedselveiligheid ruimschoots toegepast worden. De enige manier om dit geïnjecteer te bewijzen is om ter plaatse in de fabriek rond te hangen en veel personeelsleden ongemerkt in hun eigen dialect te interviewen. Erg lastig maar wel leuk om te doen.

Perchloraten in groenten en fruit en… noten!
In veel landen in de EU, maar vooral daarbuiten mag gechloreerd water gebruikt worden om de producten te wassen. Decontaminatie heet dit dan en dit is bij wet in Nederland terecht verboden. In een goed laboratorium zijn de perchloraten makkelijk aan te tonen als bewijs dat er illegaal gedesinfecteerd is. Ondanks de uniformiteit die de Brusselse kermis politica ons willen opleggen wordt chloreren in bijna al de landen om ons heen gewoon toegestaan. En France? “Pas de problème messieur. Comme vous voulez.” Noten kunnen vaak een hinderlijke bacteriologische last met zich meebrengen, vooral als deze verwerkt worden in kaas of andere bederfelijke salades waar veel ei in verwerkt zit.

Een garnaal moet zwemmen toch?
Dat weet iedere visser wel. Dat die dingen ook rondzwemmen in een ruime hoeveelheid antibiotica houdend water is minder bekend. Als de kwekers zich maar aan de juiste halfwaarde tijd houden en die beestjes minimaal twee tot vier weken in schoon onbehandeld water na laten zwemmen dan is het niet goed meer op te sporen. Maar soms arriveert de diepvriescontainer een week te vroeg en dan wordt de gok maar genomen. Weg is weg totdat het op uw bord belandt.

Overjarig fruit

Supermarkt ellende met appels. “Wilt u een nieuwe zak appels?” “Nee laat maar zitten”

Steeds meer duiken de overjarige appelen als voordelige aanbieding op in de supermarkt. De klant heeft zo weinig kennis van appelen dat hij slechts onderscheid maakt tussen groene en rode. Laat staan dat hij de appelen van twee jaar oud kan onderscheiden. Daar komt hij thuis wel achter wanneer de vieze smaak hem verraadt dat er weer een gevalletje van hartrot zich weer openbaart. De nieuwe EU ‘prulverordening’ 1169/2011 ‘Consumenten informatie’ die per 2015 van kracht wordt, biedt geen soelaas tegen deze vorm van koelhuisbedrog.

Nu slaap ik als consument niet meer gerust?
Wie wakker moeten liggen zijn de importeurs en verwerkers van voedingsmiddelen die met slimme trucjes veel water in het product kletsen. Die gaan spannende tijden tegemoet en het begrotingstekort van Nederland BV is straks snel weggewerkt.

Vergeet de schimmige horecaleveranciers niet. Daar valt genoeg te beleven.

Ik neem nog een glas water. Da’s een goede eetlustremmer. Staat in het boek: ‘Ons voedselbombardement’ op pagina 123!