Technologen die ruim 35 jaar zijn afgestudeerd en elkaar weer treffen levert bijeenkomst op waarbij de Gargamels van de voedingsmiddelenindustrie elkaar flink kunnen bijpraten. Zo gebeurde het dat op 29 november 2013 een bonte verzameling technologen elkaar weer zagen, waarvan de haardos steeds dunner en de auto’s steeds dikker wordt. Bij menigeen is het succes niet naar het hoofd gestegen maar naar de buik gezakt lijkt wel.

Dit is de gifmengersclub van 1978 anno november 2013. Van links naar rechts:
Henk Buitenwerf, Frans Hiemstra, Jacob van der Sluis ,Eric van de Hoek, Wim van Gurp, Wim Boiten, Rients Feenstra, Henk Hospers, Nico Bruins. Achterste rij: Rob Groothedde, IJsbrand Velzeboer, Willem Elsinga
Afwezig: Atze Hospers, Willem Baalman

Nico Bruins is de rasechte Amsterdammer van de klas. Oeps. Een Zaandammer moet ik zeggen. Recht uit het rode hart van Noord-Holland. Nico liep in die tijd al mopperend rond dat men zijn redelijk linkse denkbeelden maar niet wilde overnemen. Dat linkse is nu vervangen door linke want hij is de enige echte gifmenger van het gezelschap. De farmaceutische industrie heeft vele Nico’s in dienst om de chemische geneeskunst van dienst te zijn.

Henk Hospers, alias Dokter Fop, was mijn practicum maatje. Wij maakten er een sport van om zo onvoorbereid mogelijk aan het technologisch practicum deel te nemen en als eerste weer klaar te zijn. Wij deden aan pretmaximalisatie. Henk gaat momenteel vreemd want hij heeft het vakgebied verlaten en voert nu internetdiensten uit. Hij doet ‘iets’ met kompjoeters en zo.

Rients Feenstra is de professor van het gezelschap. De veel te ingewikkelde formules van Procestechnologie dat door voormalig docent Rozema gegeven werden, vrat hij gewoon op, terwijl ik er geen boter van kon maken. Ik heb menig proefwerkpapier zachtjes schreiend ingeleverd. Practica werden door hem altijd zorgvuldig voorbereid om met een strak gezicht de technologische experimenten uit te voeren. Zuivelexpert in hart en nieren en houdt zich nu bezig met de ingewikkelde EU regelgeving van de zuivel. Samen met Willem Elsinga vormt hij de ‘diepfriezen’ van de klas.

Willem Elsinga, heeft nooit hoeven leren naar mijn idee. Die stopte de studieboeken onder zijn hoofdkussen en floot flierend door de studie. Bescheiden als Willem was mompelde hij altijd steevast na het maken van een of ander rot tentamen, dat hij niet helemaal zeker was van een goed cijfer. Een paar dagen later kon iedereen tandenknarsend toehoren dat Willem een 10 had gehaald. Willem was een echte milieufreak en een doorgewinterde Friese chauvinist die een hekel aan alles had dat zich buiten de provinciegrenzen bevond. Als hij met mij meereed naar Amsterdam moest er altijd op de Afsluitdijk gestopt worden bij het grensbordje van Friesland. Met een ritueel gebaar werd er een vuilniszak aan de Noord-Hollandse zijde gedeponeerd.

Wim Boiten, was in die tijd een ceremoniemeester in het organiseren van feesten en partijen. Het gebeurde niet zo erg vaak dat wij Wim in volledig nuchtere staat meemaakten. Naar verluidt is hij nog steeds een fanatiek voetballer die als het moet, zo de benen onder ieders lijf uit schopt.

Wim van Gurp, gaat nu vreemd door lelie bloembollen te telen. Hij is een uitermate serieuze en vakkundige boer in de Noord Oost polder geworden. Woonachtig in Creil deed Wim ons snel uit de doeken dat de mooiste lelies toch uit Lelystad komen.

Eric van der Hoek, was er tijdens de studie vroeg bij door als kersverse vader zijn diploma in ontvangst te nemen. De wilde haren zijn in figuurlijke zin blijven bestaan door nu met oldtimers rond te gaan scheuren. Handelt nu in hydrofiele stoffen, ook wel bekend als waterbinders en rendementverhogers voor de voedingsmiddelenindustrie.

Jacob van der Sluis, alias ‘Popke’ heeft een wijs besluit genomen door boer te worden in de echte Friese klei. Melkveehouder uiteraard. Hij heeft als enige een van zijn kinderen ook voedingsmiddelentechnologie laten studeren. Bij de rest van de klas is het niet gelukt om de kinderen de traditie van pa voort te laten zetten.

Frans Hiemstra, zoon van een echte Friese kaasmaker en een ‘oprjochte Fries’ voert voor Friesland Campina allerlei ingewikkelde berekeningen uit om het rendement van de kaasfabrieken zo hoog mogelijk te maken. Hij moet maar eens met Eric gaan praten.  Frans kan deftig formulerend kernachtige teksten uitspreken waarbij soms het wijze evangeliserende  vingertje van de dominee merkbaar is.

Rob Groothedde, is uit een rollade geboren lijkt wel. 200% vleesplezier straalt hij uit waarbij hij er een sport van maakt om met zo min mogelijk vlees een zo stevig mogelijke worst te maken die net aan de Warenwettelijke eisen voldoet. Zijn recepten zijn zo betoverend dat een rookworst bij het verstrijken van de houdbaarheidsdatum maar niet bederven wil. 4 jaar na de THT is de worst nog te eten. Rob heeft de onhebbelijke eigenschap mij soms onverwacht op vakantiebestemmingen te ontmoeten.

Henk Buitenwerf, een rasechte zuivelaar waar het poeder volgens mij uit zijn oren komt. Bij het ter perse gaan was er niet meer informatie voorhanden over deze duistere melkkunstenaar.

Ik verlang nu al naar het volgende gifmengersbal! Wij gaan dan nieuwe E nummers aanvragen.

Ik troost mij met de spreuk:

De helft van de leugens die ze over mij vertellen, zijn niet waar.