Ongetwijfeld het nieuwe  modewoord in menig directiekamer van de voedingsmiddelenindustrie. Het is een begrip dat een bedrijf succesvol kan maken of geheel slopen. Onder slopen bedoel ik dat binnen 24 uur de nominale waarde van een bedrijf teruggebracht wordt tot dat van een stapel bakstenen waar het toiletgebouw mee gemaakt is. In het recente verleden hebben een paar bedrijven deze devaluatie mee kunnen maken. Willy Selten, van Hattem vlees. Niemand koopt hun producten meer en het is einde oefening. Het herstellen van dergelijke schade vormt vaak de verborgen kostenpost van een calamiteit of terugroepactie of schandaal. Alleen kapitaalkrachtige ondernemingen zoals de Unilevers, Nestle of Kraft Foods kunnen zich dergelijk reparatie klussen veroorloven.

Bedrijven die een frisdrank maken dat nadrukkelijk gebaseerd is op fruit, in dit geval framboos, moeten de kluit niet belazeren door een symbolische hoeveelheid aan toe te voegen. Op de foto weergegeven als een snippertje rood papier met de afmeting 1 x 1,5mm. Dit heeft niets met productintegriteit te maken. Evenmin het ‘Ik kies bewust’ keurmerk dat op het pak prijkt. Wettelijk is dit allemaal toegestaan. Zegt genoeg over de integriteit van onze politici.

Productintegriteit gaat veel verder dan het begrip productkwaliteit
Het laatste is juist een onderdeel van de productintegriteit. Dit begrip is gebaseerd op maar liefst acht elementen die allemaal bepalend zijn voor het cijfer dat de consument geeft aan de kwaliteit van een product. Neemt u maar eens twee willekeurige bekende merken maar in gedachten en loop dit rijtje maar af.

Dit zijn de acht kernelementen van kwaliteit:

1. Prijs
2. Betrouwbaarheid
3. Duurzaamheid
4. Gebruiksgemak
5. Vormgeving
6. Levertijd
7. Garantie
8. Onderhoudskosten

Er zijn drie pijlers waar een goede productintegriteit op gebaseerd is.
1.       Betrouwbaarheid
In kwaliteitsopzicht houdt het in dat het product precies hetzelfde moet smaken als de vorige keer. Iets waar Coca Cola mee worstelt momenteel vanwege het geknoei in de horeca. De klant koopt een product met een bepaalde verwachting.

Bij integriteit gaat het om het vertrouwen dat de consument geniet. Stiekeme prijsverhogingen, ingrediënt veranderingen onder het mom van ‘verbeterde receptuur’ zijn twee zaken die niets met integriteit te maken hebben.
2.       Onkreukbaarheid
Dit is een zuiver integriteitsbegrip. De consument mag meekijken in de directiekamer. Het mag duidelijk zijn dat de directie van een handel in metalen een iets andere inhoud aan het begrip integriteit geeft dan de directie van Unilever. Hoewel? Bonussen, beleid ten aanzien van milieu, personeel en de maatschappij bepalen de kijkrichting van de consument. Een bedrijf dat een productschandaal veroorzaakt doordat een ontevreden personeelslid naalden in een broodje stopt is in één klap alle integriteit kwijtgeraakt. Niet alleen het personeelslid heeft de fout begaan maar vooral de directie die het spoor omtrent goed management volkomen bijster is. Omkoopschandalen, onverklaarbare acties en negatieve publiciteit kunnen een bedrijf erg goedkoop maken en een gemakkelijke prooi maken voor overname. Foppen bijvoorbeeld kan niemand goed uitleggen waarom een groot deel van hun Noorse zalm in een achterlijk deel van Griekenland verwerkt wordt, 60km ten zuiden van Albanië. Een gebied waar geen riool- en drinkwaterfaciliteiten aanwezig zijn. Over de scholing van het lokale personeel maar te zwijgen. Dit zorgt ervoor dat de integriteit van het bedrijf op het kerkhof ligt.
3.       Goede informatieverstrekking
Het etiket dat op het product geplakt is, de website en eventueel de berichten in de media spelen hier een belangrijke rol. Belangrijk is dat men niet de ‘Tricky Dick’ moet gaan uithangen. Slimme rekentrucjes op het etiket zetten dat aantoont dat er slechts 0,00006% frambozensap in een vruchtenfrisdrank aanwezig is. E-nummers niet als nummer op het etiket zetten maar voluit schrijven. De geijkte Unilever truc. Zet op het pakje roomboter dat er melkaroma’s later zijn toegevoegd omdat alleen traditionele zure boter wel van nature deze aroma’s vormt. Vertel als krokettendraaier dat het vlees uit Argentinië komt. Als de producten zo goed zijn als de etiketten ons toeschreeuwen, kom dan met het bewijs dat het daadwerkelijk zo is. Helaas is dat niet nodig. Ook nadat de nieuwe EU verordening 1169/2011 Consumenten informatie van kracht wordt eind 2014. Volledigheid van de informatie is hier ook essentieel.

Fristi was vroeger meer integer dan nu. Let maar op het eiwitgehalte en het suikergehallte. Deze bedragen respectievelijk 2,5 en 3,5%. Een mooi product.

Het vernieuwde recept van Fristi laat schaamteloos zien dat er een plens water bijgedaan is en vooral veel suiker. Het eiwitgehalte is gedaald naar 1,8% en er zit ruim 2,5 keer meer suiker in. Hoe maak ik mijn kinderen snel tot diabetespatiënt! Het product is in mijn ogen niet integer meer. Het nietszeggende IKB logo ondersteunt dit beleid kennelijk

De lijfspreuk van politici is nadrukkelijk hier niet van toepassing:
‘Je moet wel de waarheid vertellen maar je hoeft niet alles te vertellen’.
Politiek en integriteit vormen een spanningsveld met elkaar en gaan in mijn ogen zelden samen.

Het geheim van een integriteitsstatuut voor een voedingsmiddelenbedrijf
Weinig bedrijven zijn hiermee bezig omdat zij zichzelf al integer vinden. Dat is gewoon een valkuil waar de media wel raad mee weten. Het gaat hierbij om dat de integriteit in heldere punten gedefinieerd moet worden en dat deze ook verifieerbaar moet zijn. Het managementsysteem ISO 22.000 voorziet hier allang in. In het statuut moeten ook de corrigerende maatregelen opgenomen worden als toch blijkt dat men zich er niet aan houdt. Publiceer dit maar op de site en dan zorgt de publieke opinie wel dat de ‘gouden knopen’ van een bedrijf zich eraan houdt. Informatievoorziening is nu veel sneller, transparanter en harder geworden dankzij de sociale media. Denk hierbij aan Twitter, You Tube en Facebook.

Integriteitsmanagement is een essentieel wapen voor waardebehoud van een onderneming.
Grote multinationale ondernemingen hebben hier speciale afdelingen en dito managers voor in het leven geroepen om de integriteit te bewaken en soms juist om misstanden hiermee te verhullen! Zij vormen ook gedegen tegenspraak voor de talrijke pressiegroepen die een tegengesteld belang voor het bedrijf aanhangen. Denk hierbij aan de rijkeluisclub Greenpeace die tevergeefs Shell in een kwaad daglicht wilde stellen. Nestlé, Unilever en Procter & Gamble zijn voortdurend onderhevig aan dergelijke aanvallen die zij met succes moeten neutraliseren anders daalt de waarde van het bedrijf teveel en dan worden de aandeelhouders weer boos.

Productintegriteit is het enige wapen tegen klooivoedsel