De vleeswereld wordt wellicht terecht opgeschrikt door het WHO rapport dat op 26 oktober 2015 wereldkundig gemaakt werd waarin staat dat de inname van vlees (50 gram gemiddeld per dag) tot een verhoogd risico op darmkanker teweegbrengt. Een harde weinig genuanceerde, kort door de bocht conclusie met latent waarheidsgehalte wil ik dit typeren.
Dat naar schatting zo’n 90% van de doodsoorzaken voedsel gerelateerd zijn lijkt mij duidelijk. De bacterie  Clostridium botulinum,  bijvoorbeeld, kan de consument binnen een paar seconden om zeep helpen en het dagelijkse lapje vlees of plak worst doet er wellicht 40 jaar over. In principe kun je aan alles wat je eet dood gaan. Het ligt er maar aan welke hoeveelheden je naar binnen werkt, welke leefstijl je hebt, of je sterke genen hebt en welke antagonistische voedingsmiddelen zoals vis en groenten je tot je neemt. Dergelijke onderzoeken zijn bijzonder lastig om uit te voeren, vergen bijzonder veel data en tijd. Het schept wel veel kansen voor de visserij die al jaren tegen de ‘vleeskaai’ aan het vechten is.

Bob de bouwer weet als geen ander wat (be)werken is. Wellicht een minder gezond plakje worst voor kinderen dan de WHO denkt?

Hoort vlees in het kankerbankje thuis?
Om de duivel niet. Er moeten flink wat nuances geplaatst worden. Het WHO rapport wijst met enige stelligheid de bewerkte vleesproducten aan. Onbewerkt vlees wordt als een geringer risico gezien. Bewerkt vlees is vaak goedkoop vlees en daar schuilt juist de adder onder het gras. Het is weer de bekende prijsdruk die rechtstreeks in verband lijkt te staan met voedselveiligheid. Dit in tegenstelling wat het CBL middels Marc Jansen vanaf 7 september 2013 luidkeels blijft verkondigen. Zie column 1326 http://www.scientanova.com/2013/09/08/1326-supermarkten-wassen-de-handen-in-onschuld-met-het-vleesschandaal/

Er moet flink wat vergelijkend vervolgonderzoek plaatsvinden (metastudies) en men moet meer naar de toegepaste grondstoffen gaan kijken.

Net teveel naar het slechte voorbeeld zoals Amerika kijken!
De WHO die haar basis in Genève heeft is voornamelijk gericht op wat er in de VS gebeurt met het voedsel. Daar wordt het meest geknutseld met voedsel. “wat moeder natuur kan, doen wij beter!”, lijkt het credo van de voedingsmiddelenindustrie. Dit is een ontwikkelingsland bij uitstek als het gaat om puur en onbewerkt voedsel en voedselveiligheid. Een rondje door een Amerikaanse supermarkt is voor een etiketten lezende voedingsmiddelentechnoloog een vakgerelateerde orgie. In de VS heeft men niet een E-nummer lijst. Men hanteert een lijst van additieven die door de FDA en USDA goedgekeurd zijn. Twee instellingen die naar mijn mening niet zoveel gewicht en expertise hebben dan onze eigen ESFA die meer kennis en aanzien geniet dan de bla bla Amerikanen.

Er zijn twee bedrijven die vloeibare rook produceren en Red Arrow geldt als marktleider. Men heeft mij meermalen tijdens vakbeurzen met droge verzekerd dat vloeibare rook vrij van gif is.

De knutselstoffen in bewerkt vlees horen in het verdachtenbankje thuis
In de VS wordt nog een tweetal E-nummers veel gebruikt en een ‘natuurlijk’ rookaroma die ik persoonlijk nog heel verdacht vind.

BHT (Butylhydroxianisol) E320, BHA (Butylhydroxitolueen) E321 en Rookaroma ofwel vloeibare rook dat nota bene geen E-nummer heeft. In vrijwel alle Amerikaanse kauwgom zit BHT en BHA verwerkt. Dit verlengt de houdbaarheid aanzienlijk doordat de kauwgommassa niet oxideert en ranzig gaat smaken. Kauwgombasis is een geheimzinnig mengsel van latex-achtige stoffen met was-achtige stoffen. Die laatste stoffen zijn ook te vervangen door het veel goedkopere magnesiumstearaat ofwel kaarsvet. Deze vetachtige stoffen zijn op termijn gevoelig voor oxidatie.

Rookaroma wordt ongegeneerd gedeclareerd als ‘natuurlijk aroma’ en wordt in zeer veel voedingsmiddelen toegepast waar het normaliter niet in thuishoort. Denk aan een zoetzure BBQ saus bij de kipnuggets, de rookworst waar het tegenwoordig als ingrediënt aan het deeg wordt toegevoegd. Dit zijn naar mijn idee de werkelijke oorzaken waarom bewerkt vlees een potentieel gevaar voor de volksgezondheid vormt.

En nitriet E250 dan?
De vleeswarenfabrikanten zijn welhaast wettelijk verplicht dit conserveermiddel aan gekookte en gesteriliseerde vleesproducten toe te voegen om het mogelijke gevaar van voedselvergiftiging door  Clostridium botulinum te kunnen beheersen. Ieder bedrijf behoort een risicobeoordeling te maken van de productieprocessen en producten en daar hoort dit aspect bij. Sterker nog, als een bedrijf aangeeft dat men zonder nitriet (NaNO₂) gaat werken kan men direct bezoek van de NVWA verwachten die dan kritisch naar de risicoinventarisatie gaat kijken. Vrijwel zeker zal er een boete volgen.

Water toevoegen aan vlees geldt als een onschuldige bewerking dat niet de gezondheid treft maar vooral uw portemonnee

De knutselfactor van ons voedsel is eindelijk zichtbaar geworden!
Goedkoop voedsel is per definitie niet altijd gezonder. Hoe goedkoper het voedsel, relatief gezien hoe meer ermee geknutseld is, luidt mijn stelling. Die is kei- en keihard. Nu is het niet zo dat mijn confrères allemaal gifmengers zijn maar de prijsdruk uit de retail dwingt ze vaak in vreemde creatieve knutselbochten.

Meer lezen over dit onderwerp?
In mijn laatst in 2013 verschenen boek, ‘Ons voedselbombardement’ (ISBN:978-90-810612-0-9) wordt dit onderwerp over de rookvloeistoffen als natuurlijk aroma behandeld op pagina 177. Verder de bedenkelijkheid van goedkoop samengestelde producten waarin bijvoorbeeld varkenskoppenvlees in verwerkt zit op pagina179. Vanaf pagina 91 wordt helder uitgelegd waarom producten van het merk ‘Goedkopie’ zelden gezonder zijn dan de duurdere varianten.
Meer informatie over dit boek dat de consument aanspoort om meer na te denken over wat en hoe ze eet kunt u lezen op: http://www.scientanova.com/lees-extract-ons-voedselbombardement/

Wij moeten elkaar zaker geen voedselangst gaan aanpraten. Veel ‘borreltafel discussies’ over ons voedsel verzanden helaas in het moeras van onkunde. Wij weten niets meer af van ons voedsel terwijl onze voorouders wel met de neus in en op het vlees zaten om de kwaliteit te beoordelen.

‘Een mens lijdt met meest van het lijden dat hij vreest’