Verstopt in een steegje aan de Varkensmarkt ligt een suf ingericht eetlokaal dat met een knullige bediening en kok met goedkope ingrediënten haar eetpubliek tracht te imponeren. Omdat dit adres, mede door aanhoudend geklungel  steeds van eigenaar wisselt besloten wij weer de proef op de som te nemen en te kijken of er een stijgende lijn in het eetgenot valt waar te nemen. Een goede smoes om de verjaardag van mijn vrouw luister bij te zetten, nietwaar? Helaas is het ‘even een restaurantje beginnen’ ontaard in professioneel culinair gepruts. Een goudmijn van deze locatie maken ligt binnen handbereik. Er is een nijpend tekort aan goede eetgelegenheden in Raalte.

De lege ruimte op vrijdagavond om 19.00uur
Binnengekomen troffen wij vooral veel lege tafels aan, wat oubollige fotolijstjes met een flikkerende LCD openhaard dat hoog aan de muur sfeer trachtte te maken. Gezellig!

“Kan ik jullie jas aannemen?”  klonk het gastvrij. Nadat de garderobe was ingeruimd klonk het “wat kan ik jullie inschenken” beginsignaal voor een gezellig etentje. De kok etaleerde zijn licht narcistische trekjes door zichzelf prominent op de voorzijde van het 2-rings klap menuutje in de vorm van een knullig tafeldisplay  af te beelden. Omdat sterrenkoks dat wel vaker doen was onze verwachting hoog gespannen en de stemming opperbest. Dat er met een zwarte stift wat tekst zwart gemaakt was praatten wij goed als een foutje van de drukker. Even later kwam de bedieningstippel aangesneld met de vraag dat zij de bestelde fles Riesling niet op de kaart kon vinden. “Ach ik bedoel de fles Moezel” gaf ik mijn vergissing toe. “Die is ook Duits toch?”  Dit was een duidelijk teken dat zij de eigen menukaart niet kende.

Feesten met oud brood en futloze wijn
Op aanraden van de vrolijke hittepetit werd ons een broodje met kruidenboter voorgeschoteld. Oud brood dat kort in de oven opgepiept was met slappe kruidenboter dat waarschijnlijk halvarine als basis heeft. Ai, ai. De buurman bakker Jorink kan hun wel wat advies geven.

Dat de rode port in een wijnglas geserveerd werd maakte deze misser goed. Even later werd de fles Moezel op tafel gezet. Na “zal ik de dop er vast afschroeven meneer?” werd de fles stevig steunend op de rand van mijn glas ingeschonken. Zo voorkom je dat er geen druppel slobber verloren gaat.

Mijn vermoeden bleek juist. Duitse slobberwijn waar alle fut uit was, net als deze bistro.

Een discount Moezelwijn van de gebroeders Steffen uit Trittenheim die de Aldi nog niet eens in haar assortiment zou willen opnemen.

De zoutberg op het bord
Mijn kippenlevertjes waren goed gebakken en lekker zout als gevolg van de royale portie spekreepjes die in het vet ronddreven. De carpaccio die opgediend werd kon best wat zout gebruiken. Groot was de schrik toen de hele dop van de zoutmolen afschoot en bijna alles met een berg zout bedekte. Waarschijnlijk was dit vaatje met nieuw zeezout nagevuld waarbij de dop niet meer goed op het molentje paste. “Oh, mevrouw is dat even jammer. De dop heeft er niet goed op gezeten hè?” zei de serveerster steunend met beide ellebogen op tafel, medelijden veinzend. Zij kwam iets later omdat zij eerst een sollicitant te woord had gestaan.  Mijn vrouw was druk doende om de berg van haar voorgerecht af te schrapen. “Is het geen idee om een nieuwe carpaccio te maken?” opperde ik terwijl mijn echtgenote moedige pogingen ondernam iets eetbaars te ontdekken.  “OK, dan ga ik dat regelen”  antwoordde zij om niet veel later met een half bordje carpaccio terug te keren.

De verprutste biefstuk en schaarse schol
“De schol is op meneer. Wilt u een stukje Heek voor in de plaats?” vroeg de vrolijke serveerster vertwijfeld. Heek is een vis die veel in een lekkerbek gestopt wordt dus dan moet dat maar. Dit gerecht had men niet op de menukaart doorgestreept. Het gesis in de keuken gaf ons het bange voorgevoel dat de biefstuk nooit rauw kon blijven waar mijn echtgenote specifiek om gevraagd had. Niet veel later werden de hoofdgerechten vrolijk opgediend. Gelukkig waren de borden warm en werd er echte mayonaise opgediend met de veel te bruine frites waar wat ringetjes lente ui overheen geknoeid waren. “Is dit rauw mevrouw?” antwoorde mijn vrouw op haar retorische “is alles naar wens?”- vraag. De grijsgebakken biefstuk vertoonde nog iets roze in het midden. “Nee, dat is niet rauw gebakken. Ik zal het aan de kok doorgeven”. Zij verdween uit beeld om niet meer terug te keren. Gelukkig waren de groenten niet rauw. Die hadden heel lang op het vuur gestaan, net als de uien de kwak aardappelpuree en andere onherkenbaar verkookt knolgewas. Vermoedelijk venkel.

Teleurgesteld hebben wij de €70 euro afgerekend om ons toetje bij Bennie Poppe aan de overkant te bestellen. Zo hebben we alsnog de verjaardag kunnen vieren

Hoe zou het beter kunnen?
Kritiek leveren is gemakkelijk. Graag vat ik de punten van ellende samen om ervoor te zorgen dat het beroerde niveau van deze horecagelegenheid in Raalte iets opgevijzeld wordt. Ik hoop dat deze uitbaters de goudmijn kunnen aanboren waar je twee weken van tevoren moet reserveren.

Er komt binnenkort concurrentie aan de overkant, dus nu moet men zich positioneren of ander werk gaan zoeken. Ik ben zelfs bereid om hulp voor hun te regelen.

• Als de gasten het pand willen verlaten, bied de opgehangen jassen ook weer aan die even tevoren vlijtig in de garderobe geplaatst zijn
• Serveer geen verkookte groenten. Daar is menig restaurant aan kapot gegaan
• Handel klachten elegant en soepel af. Een klant met een berg zout op het bord is gewoon een bedrijfsongeval
• Maak werk van de wijnkaart. De Mitra heeft ook een goede keus en daar hoeft men niet 100 flessen tegelijk af te nemen. Serveer geen troep
• Berg die LCD tv haard op. Hang hem desnoods op tafelhoogte
• Als je nostalgie wilt uitstralen, praat eens met Hannink. Die kent de historie van Raalte als geen ander
• Nee verkopen is dodelijk. De scholfilet wordt diepgevroren geleverd. Bewaren is geen probleem
• Maak een professionele menukaart. Gasten vinden een verzorgd boekje met daarin wat nostalgische verhalen en afbeeldingen beter dan een klungel klapkaartjes tafelbord
• Geef terugkoppeling na het “ik zal het aan de kok doorgeven”
• Geef bekendheid aan de keuken en luid het nieuwe horeca seizoen in met een goede actie dat publiek trekt
• Luister naar de klant, rauw is niet grijs doorbakken
• Bak de frites op een normale temperatuur en lever geen verbrand product af
• Alle gerechten waren veel te zout. Het peper en zout stelletje staat op tafel

Als je tegenwind voelt moet je overstag!