Terwijl de energieschaarste pijnlijk zichtbaar wordt en de wereld zich in een voedsel supply chain crisis lijkt te storten van ongekende omvang, laait de discussie weer op over wat nu belangrijker is. Voedsel of elektriciteit. Dat die twee nauw met elkaar verweven zijn is een feit maar het een hoeft de andere niet uit te sluiten.

De noodpakketten in tijden van crisis
In november 2008 heeft onze lieve Overheid een lullig advies gegeven wat een gehoorzame burger in zijn noodpakket moet doen mocht er een crisis uitbreken. Een zaklamp op batterijen en een waarschuwingsfluitje…

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/terrorismebestrijding/vraag-en-antwoord/wat-zit-er-in-een-noodpakket

Hierop heb ik een echt noodpakket samengesteld, voor het geval de stroom voor een jaar of zo uit zal vallen. De leverplicht van de nutsbedrijven ten spijt. Tja. Overmacht hè.

842 Het noodpakket van de overheid

Kostbare landbouwgrond wordt verkwanseld
Vele hectares worden opgeofferd om elektriciteit op te wekken terwijl de daken van huizen en gebouwen lang niet vol zijn. De reden hiervoor is heel eenvoudig. Een zonnepark aanleggen is veel goedkoper dan alle daken volprutsen met panelen. Daarbij komt dat het vaak nota bene buitenlandse investeringsmaatschappijen zijn die bij ons zonneparken exploiteren. Zolang er per hectare méér verdiend wordt aan stroom dan aan aardappelen, dan is de keus snel gemaakt. Ons voedsel is doodeenvoudig te goedkoop.

In hoog tempo worden er zonnepanelen geplaatst en tot mijn grote schrik zie ik dat veel landbouwgrond hiervoor oneigenlijk gebruikt wordt. Door de panelen laag te plaatsen is het onderhoud misschien makkelijker te realiseren maar onder de panelen groeit helemaal niets meer. Door zo’n panelendak een paar meter hoger te plaatsen laat men toch nog wat zonlicht door en biedt het de mogelijkheid om schaduwminnende planten te gaan kweken. In de tropen komt deze techniek ook al voor bij de koffiestruiken en peperstruiken die niet in de volle zon moeten groeien.

In Nederland kan men de volgende gewassen telen in geval van diepe schaduw. Dit is een plek waar zeer weinig zonlicht doorheen komt zoals:

• Sla
• Bloemkool
• Bessen
• Peterselie
• Spinazie
• Munt

Men kan zelfs overwegen om ledverlichting onder de zonnepanelen te plaatsen. In feite vormt dit een doorgeefluik van zonlicht waarbij veel minder energie gebruikt wordt.

Ik heb altijd geroepen dat boeren de miljonairs van de toekomst worden. Die produceren onze primaire levensbehoeftes. Zonnepanelen vallen nadrukkelijk hier niet onder. Op een kilo aardappelen blijf je langer leven dan een kWh.

Waar ligt het kantelpunt van voedselproductie versus recreatie en natuur 2032 of 2042?
Als de voedselprijzen in prijs blijven doorstijgen zou het punt binnen tien jaar bereikt kunnen zijn dat een boer meer geld van een hectare grond afhaalt dan welke stroomboer dan ook. De onredelijke prijsdruk op de agrarische producten is ook hier als bronoorzaak aan te wijzen dat landbouwgrond beter als stroomleverancier gebruikt kan worden. Hier heb ik in mijn boek: ‘Leugens op mijn bord’ ISBN978-90-810612-3-0 veel aandacht aan besteed.

Sterker nog, als de prijsstijgingen door het plafond zullen schieten als gevolg van grotere voedseltekorten dan zullen weer tien jaar later een paar leuke waterbouwkundige projecten uit de kast gehaald kunnen worden. Er komt een keer een punt waarop men landbouw voorrang gaat geven boven recreatie en milieudogma’s.

Drooglegging van de Waddenzee. Een gewaagd plan dat dateert uit 1667.
Ik ben sterk voorstander om de Waddenzee en het Markermeer droog te leggen. Varen op het Wad kent veel obstakels zoals de ondiepten, sterke stroming in het Marsdiep en opdringerige zeehonden. Het Markermeer is in feite een verprutst natuurgebied waar weinig vis meer in zwemt en het water grauw groen van kleur is dat het maritieme leven in ernstige mate hindert. Als de prijs van landbouwgrond vertienvoudigt, dan kunnen de plannen van Hendrick Stevin en Jer Wenmaekers snel uit de kast gehaald worden. Al die gillende milieubaarden en hun NGO’s hebben dan het nakijken. 

Inpoldering van het IJsselmeer en Waddenzee een kwestie van tijd
Zolang wij geen hongersnood kennen en de rekeningen kunnen blijven betalen van de voedseltekorten zal die roep niet zo snel klinken omdat het kantelpunt nog niet bereikt is. Intussen zijn wij al aardig bedreven in het ‘landje pik’ fenomeen als je ziet dat de tweede Maasvlakte ons land maar liefst 2.000 ha (20km²=0,05%) groter gemaakt heeft. De zandmotor voor de kust van Hoek van Holland levert ook weer 128ha extra grond op.

Het IJsselmeer is  momenteel 1.100km² groot en de Waddenzee maar liefst zo’n 15.000km². Dat is best een groot oppervlak in vergelijking met het totale oppervlak in Nederland van 41.500km².

Wanneer die twee gebieden ingepolderd zouden worden, vergroten wij ons landbouwareaal met maar liefst 40%. De garnalenvissers kunnen uitwijken naar de Duitse bocht en de mosselkwekers kunnen aan de échte Zeeuwse mosselen gaan werken. De pleziervaart kan dan uitwijken naar Friesland. Iedereen is inmiddels aan de ellenlange wachtrijen bij bruggen en sluizen wel gewend.

Wie de toekomst als tegenwind ervaart, loopt in de verkeerde richting